Nederlandse journalist en commentator (1929-1984)
Verslaving, krankzinnigheid, dood. Gedeelte uit boek 25 jaar doping, uitgeverij Luitingh, 1974, Laren.
Ging met zijn fantasievolle commentaar niet altijd even nauwgezet om met de werkelijkheid. Toch publiceerde hij als eerste een heel boek over het dopinggebruik in het wielrennen. De eerste reactie van collega’s en het publiek was een van onbegrip. Waarom al die jaren gezwegen en nu ineens zo’n boek? Na enige tijd verdwenen deze sentimenten en werd Koomen geprezen voor het achter elkaar boekstaven van allerlei dopinggevallen. De ruzie die op 3 juni 1974 was ontstaan met het Nederlandse wielerpeloton was toen alweer bijgelegd, ook met Theo Sijthoff. Aanvankelijk had deze renner positief gereageerd op het verhaal, maar toen allemaal collega’s gingen protesteren zei Sijthoff in de kranten ook dat Koomen te ver was gegaan. Toen Koomen Sijthoff hierover belde, lachte de wielrenner. ‘O ja, staat dat in de krant? Allemaal onzin. Ik ben vol lof over het boek.’