Nederlandse journalist.
I Utrechtse reus velt Kaminaga. Verhaal in de Volkskrant, 24 oktober 1964.
Begon als leerling-journalist bij de Nieuwe Haarlemsche Courant. Werkte begin jaren zestig bij De Tijd onder chef Ruud van den Hende. Speelde daar vaak een potje biljart tegen de toenmalige hoofdredacteur mr. W van der Kallen. Won deze altijd. Maakte in de jaren zestig de overstap naar de Volkskrant. Gaf ook jarenlang commentaar bij Studio Sport, zijn specialiteit: biljarten. Werd bekend om zijn kritische stukken, die door sommigen als ‘azijnpissen’ werden omschreven. Nico Scheepmaker beschreef hem ooit als ‘iemand die zelfs aan de zon niet gauw een zonzijde zal ontdekken’. De Graaf had jarenlang een column in de zaterdagkrant met de naam ‘Over de hele’. Dit verhaal schreef De Graaf als verslaggever voor de Volkskrant bij de Olympische Spelen in Tokio. In een tweede stuk die dag in dezelfde krant werd het Japanse drama benadrukt door een uitspraak van de Japanse trainer Takemura, over de gemiste gouden medaille. ‘Dat is door een reusachtige vreemdeling, die niet alleen sterk, maar ook een volmaakte judoka is, verhinderd. Wij moeten van morgen af opnieuw beginnen!’ Geesink zei op die dag, gevraagd naar zijn toekomstplannen: ‘Ik ben de armste kampioen, die er rondloopt. Ik kan maar net de kost verdienen voor mijn vrouw Jans, mijn twee dochters en zoontje.’
Na zijn Olympische medaille speelde Geesink onder meer in de film I Grandi Condottieri onder regie van Marcello Baldi de rol van de bijbelse figuur Samson, met als tegenspeelster Rosalba Neri in de rol van Delilah. Deze Italiaanse actrice zou in de jaren zeventig succesvol zijn in de erotische filmindustrie.
II Tol voor gebrek aan zelfdiscipline. Verhaal in de Volkskrant, 8 juli 1974.
Tijdens het wereldkampioenschap voetbal in Duitsland in 1974 werd De Graaf door enkele spelers van het Nederlands elftal in het zwembad gegooid. Ze waren zijn kritiek op hun te harde spel zat. Ook werd hem het verhaal met de kop ‘Oranje niet goed genoeg voor de wereldtitel’ verweten, dat De Graaf vlak voor het wk schreef. Naast het gegooi in het zwembad besloten de spelers ook tot een boycot van de Volkskrant. Ingezonden brieven in deze krant zelf maakten duidelijk dat de kritische benadering van De Graaf abonnees kostte. Het conflict werd uiteindelijk bijgelegd, maar de verzoening was tussen de spelers en de Volkskrant en betrof niet De Graaf. In een interview met Jos de Man van de Haagse Post zei hij dat hij dat ook niet zo erg vond. ‘Ik zit niet zo om die kreten van de jongens te springen. Het stelt allemaal zo weinig voor. Je kan in die oefenkampen erg moeilijk een betrouwbaar verhaal maken.’ Zonder problemen schreef De Graaf door. Met deze opgenomen analyse van de finale als sluitstuk. Bij zijn afscheid van de Volkskrant werden vele van zijn artikelen gebundeld in Daar sta je dan als koffiedikkijker (de Volkskrant, 1996, isbn 9071474380)